Jakoś tak się złożyło, ze przyszło nam żyć w dziwnych czasach oraz dziwnym kraju. Staram się na co dzień o tym nie myśleć, bo zasmuca mnie nie tyle obraz nędzy i rozpaczy jaki prezentują nasi politycy, co obraz podzielonego społeczeństwa, które pozwala sobą manipulować. Kupowane bezwstydnie za publiczne pieniądze.
Nie lubię poruszać tego rodzaju tematów w mojej przestrzeni blogowej, bo nie są łatwe. Nie czuję się też specjalistą w danej dziedzinie, czy wyrocznią. Jestem kobietą, matką dwójki chłopaków (zwanych czasem szogunami), która miała to szczęście przejść w miarę spokojnie dwie ciąże. Los mi oszczędził dramatycznych wyborów czy społecznego ostracyzmu.
Wielu kobietom nie oszczędza. Wiele z nich skazane jest na cierpienie w milczeniu lub odbijanie się od muru, który wyrósł na gruncie fanatyzmu. Gruncie, który ma się zadziwiająco dobrze w Polsce, bo podlewany jest odżywką katolicyzmu. Religii, która już dawno zapomniała co to miłosierdzie, choć sama chętnie o nim naucza.
Dlatego, gdy Anita – prezeska fundacji Damy Radę – zaproponowała mi udział w projekcie nie zastanawiałam się długo. Inicjatywa powstała na fali kobiecych protestów, które wywołało orzeczenie Trybunału Julii Przyłębskiej, dotyczące terminacji ciąży z przyczyn wad embriopatoloigcznych. Wyrosła wśród złości, jaka opanowała społeczeństwo i wymknęła się spod kontroli. Po cichutku dojrzewała, by rok po feralnym dniu ogłosić rozpoczęcie oddolnego obywatelskiego projektu O tym się nie mówi.
Rok po wyroku na kobiety.
22 października 2021 r. minie rok od wydania wyroku na kobiety – dzięki Tobie powstanie film dokumentalny, który będzie społecznym głosem sprzeciwu wobec wyroku, jaki zapadł. W filmie zobaczysz prawdziwe historie kobiet i ich rodzin. Zobaczysz, jak bolesny był dla Nich ostatni rok, ponieważ po 22 października 2020 r. nie miały wyboru
Już kilka miesięcy należę do zespołu O tym się nie mówi. Mniej lub bardziej aktywnie działam na zapleczu i czekam na wezwanie Anity. Obserwuję rozwój sytuacji, śledzę wpłaty oraz aktywności w sieci. I jestem pełna podziwu dla lekarzy którzy od początku są z nami, ale także dla tych którzy dołączają do nas. Chcą mówić głośno i wyraźnie, wbrew klimatowi jaki sieje ciemny lud u władzy.
Obserwuję z zza zasłonki spotkania i walkę o każdą złotówkę i widzę jak urzeczywistnia się to, co przeczuwałam. Odbyte rozmowy z politykami i wolnymi mediami zaowocowały… pustymi obietnicami. Słowami, które są zwykłymi kłamstwami. Bo jesteśmy za mało medialni, a poza tym za darmo nie opłaca się pomagać… za mało w naszym przekazie dramatu i krwi. Obserwuję radykalne środowiska proaborcyjne i widzę zidiocenie liderek oraz poczucie bezkarności w słowach które publikują w social media. Zasmuca mnie to wszystko, bo nasuwa się jeden wniosek: nikogo nie obchodzi to prawdziwe cierpienie, wszyscy ciągną w swoją stronę, zapominając że słowa też ranią i bywają bezwzględną bronią. Prawdziwe oblicze problemu kryje się w czterech ścianach lub w gabinetach lekarskich, spowitych tajemnicą lekarską.
Projekt O tym się nie mówi, w całości ma być sfinansowany z zrzutki publicznej, a w jego ramach ma powstać film, który opowiada o prawdziwych przypadkach prawdziwych kobiet. Prawdziwych traumach które dzieją się w czterech ścianach, w otoczeniu najbliższych, a jednak bez zrozumienia dla skali cierpienia jakie dotyka kobietę. Dokument, w którym wezmą udział specjaliści: ginekolodzy, psychiatrzy i psychologowie. Czyli Ci, którym nieludzkie oświadczenie trybunału konstytucyjnego związało ręce i skazało na bezradne obserwowanie bolesnych przeżyć Ich pacjentek.
Projekt ruszył w październiku. Od tego czasu wydarzyło się dużo, była konferencja prasowa inaugurująca projekt, był wykład dla nie medyków w Pomorskim Urzędzie Marszałkowskim, który poprowadziła Anita Czarniecka, prezeska fundacji Damy Radę oraz inicjatorka kampanii.
W wkładzie wzięli udział specjaliści:
- dr Anna Parzyńska specjalistka położnictwa i ginekologii, pracuje w Pododdziale Medycyny Płodowej oraz w Poradni Badań Prenatalnych w Szpitalu Bielańskim w Warszawie
- dr Maciej Socha specjalista położnictwa i ginekologii, ginekologii onkologicznej, perinatologii, kierownik Oddziału Położniczo- Ginekologicznego w Szpitalu Św. Wojciecha w Gdańsku, adiunkt w Collegium Medicum UMK w Bydgoszczy.
- dr n. med. Anna Michalik, specjalistka pielęgniarstwa położniczego, adiunkt w Zakładzie Pielęgniarstwa Położniczo – Ginekologicznego Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, położna na salach porodowych Akademii Medycznej w Gdańsku.
Ale największym sukcesem całego przedsięwzięcia jest fakt, że ostatecznie przez ten czas uzbieraliśmy 100 000 zł. Dla projektu oznacza to, że film powstanie w reżyserii Marka Osiecimskiego, autora dokumentu “Dzieci nie tego boga”.
Cel jest prosty: pokazać jakie konsekwencje kryją się za czysto polityczną decyzją. Zatrzymać postępujący podział społeczeństwa, zaszczepić wiedzę medyczną u nie medyków, świadomość i odpolitycznić temat. Bo ból i trauma nie mają poglądów politycznych a wiedza sprawia, że trudniej nami manipulować.
Wiedza to potęga.
Człowieczeństwo to… człowieczeństwo.
“Do heroizmu nie można zmuszać. Walkę o życie trzeba zacząć od wsparcia tych, którzy ciężar takiego trudnego życia mają nieść. Wtedy wybór życia będzie łatwiejszy. Los osób niepełnosprawnych i rodzin z niepełnosprawnymi dziećmi jest większości społeczeństwa i rządzącym obojętny”
Słowa siostry Małgorzaty Chmielewskiej są bliskie moim przekonaniom. Dla polityków to tylko gra, jednak jedna z najbardziej perfidnych: gra kobiecym życiem. Dotychczasowy wynik zbiórki w moim odczuciu jest sukcesem, bo pokazuje że jeszcze nie wszyscy dali się omamić współczesnej walce o elektorat. Z jednej strony smutnym jest fakt, że jak zwykle to społeczeństwo musi wziąć sprawy w swoje ręce, to z drugiej pociesza że jeszcze jesteśmy wstanie to zrobić.
Wiec zróbmy ten film. Dorzuć się do zbiórki.
Media projektu O tym się nie mówi: